Zolang kinderen nog niet zelfstandig kunnen lopen zijn ze afhankelijk van anderen voor wat betreft het vervoer. Het gebruik van kinderwagens zoals wij die kennen dateert pas uit 1733. In het oude Egypte kende men dit fenomeen dus niet en wendde men andere middelen aan om kinderen te transporteren.
Hoewel schaars treft men hiervan al sinds de Vroegdynastieke Periode voorstellingen aan in diverse graven. We zien afbeeldingen van volwassen vrouwen met kinderen in draagdoeken en afbeeldingen waarbij kinderen in een mand op de rug worden gedragen. Tevens ziet men voorstellingen waarbij kinderen op de schouders worden vervoerd. Zodra kinderen enigszins zelfstandig konden lopen werden zij aan de hand meegenomen. Om het lopen wat aangenamer te maken droegen zij doorgaans sandalen. Het vroegste bewijs hiervoor stamt uit een predynastisch graf waarin een paar kindersandalen zijn aangetroffen.
Draagmanden werden op twee manieren gebruikt. Een ervan was door middel van een band om het voorhoofd. Afbeeldingen hiervan treft met onder andere aan in het graf van Horemheb, waar diverse Nubische vrouwen een grote ronde korf op hun rug meedragen. De mand is met een band bevestigd aan het voorhoofd. Ook in het graf van Hoey treft men een soortgelijke afbeelding aan. De andere manier was om een draagmand met een of twee banden over de schouders te dragen zoals we in het graf van Rechmira aantreffen. Een Syrische vrouw draagt haar kind op deze wijze. Duidelijk is te zien hoe de vrouw de beiden banden voor haar borst vasthoudt. In het graf van Horemheb ziet men nog een gevangene, een Aziatische vrouw, die een kind op haar rug draagt, echter in een draagdoek.
Alle afbeeldingen van kinderen die op de rug gedragen worden, dateren voornamelijk uit het Nieuwe Rijk. Opvallend hierbij is dat het voornamelijk afbeeldingen betreft van buitenlandse vrouwen die hun kind op dergelijke wijze vervoeren. Egyptische vrouwen ziet men zelden zo afgebeeld. De reden waarom is onduidelijk.
De korf bestond doorgaans uit gevlochten materiaal. Een uitzondering hierop is in het graf van Horemheb te vinden. Hier lijkt de korf van leer te zijn gemaakt, gelet op de gevlekte afbeelding wat doet denken aan de huid van een rund.
In de Satet-tempel zijn diverse faience figuurtjes teruggevonden, die vrouwen laten zien terwijl zij kinderen in draagdoeken vervoeren. Deze beeldjes dateren van de Vroegdynastische Periode tot en met het Oude Rijk.
Oudere kinderen droegen soms ook de jongere kinderen. Een zeer bijzondere voorstelling treffen we aan in het graf van Chaemhat TT 57. We zien hier een reliëf van een groep klaagvrouwen. Onder deze groep bevinden zich drie, wat grotere kinderen. Zij nemen, net als de klaagvrouwen, de karakteristieke rouwhouding aan met de hand voor het gezicht. Deze kinderen beschikken ieder over een draagzak waarin zich een baby bevindt. Het is een zeer bijzondere voorstelling die uniek lijkt.
Ook dieren werden ingezet voor het vervoer van kinderen. Hoewel de voorstellingen tamelijk schaars zijn, werden kinderen weleens op ezels vervoerd. In een van de graven van Beni Hassan zien we twee kindjes op een ezel zitten. De ezel wordt begeleid door een groep Aziatische mannen. Van een kind op een paard is slechts één voorstelling bekend. Het betreft een beeldje van faience dat een kind laat zien, gezeten op een hengst. Het beeldje bevindt zich in de collectie van Musée de Langres. Het gebruik van paarden als rijdier voor kinderen was uiterst zeldzaam. Wel werden paarden gebruikt in combinatie met een strijdwagen, een vervoermiddel waarmee de elite zich graag liet afbeelden. Farao Achnaton en Nefertiti zijn veelvuldig in een strijdwagen afgebeeld, soms ook in het gezelschap van een of meerdere dochters. Ook ziet men voorstellingen van de dochters in aparte strijdwagens, zoals in het graf van Rechmira. De elite maakte verder gebruik van draagstoelen waarmee ook kinderen werden vervoerd.
© Joke Baardemans 2012
Bronnen: Fortbewegung von Kinder im pharaonischen Ägypten, Heidi Köpp/Weiblichen Mobilität im Alten Ägypten, Heidi Köpp